? پرسش
شبهه کردهاند که اگر ما رأی دهیم و باز کسی را به مجلس بفرسیتم که 3000 میلیارد بدزدد، مسئول بوده و در آخرت مؤاخذه میشویم، پس نباید رأی دهیم.
? پاسخ
همگان از دوست و دشمن به جایگاه و نقش برخورداری یک نظام از مجلسی قوی و مقتدر در تداوم ثبات که مستلزم شرکت گستردهی مردم است آگاه هستند. لذا دشمنان برای ضد تبلیغ و جلوگیری از این حضور گسترده، به هر حیلهای متوسل میشوند، اگر چه به رغم بیاعتقادی به خدا، اسلام، قیامت و …، سخن از معاد و مؤاخذه الهی در مقابل مسئولیتها باشد.
حال به ساختار این شبهه و تحلیل آن میپردازیم:
اولاً: کلاهبرداری 3000 میلیاردی کار نماینده مجلس نبود و اصلاً کار یک شخص دولتی نیز نبود، بلکه کار یک تاجر کلاهبردار از بخش خصوصی بود. حال آیا میتوان نتیجه گرفت که دیگر به بخش خصوصی اجازهی فعالیت اقتصادی ندهیم، چون ممکن است دزدی کند و ما مسئول شویم؟
ثانیاً: بدیهی است اگر کسی دزد، فتنهگر، جاسوس، یا به طور کلی فاسدی را بشناسد و مخصوصاً به او رأی دهد که با قدرتی که در مجلس مییابد، بیشتر و عمیقتر فتنه و فساد کند، البته مسئول بوده و در دنیا و آخرت نیز پاسخگوی خدا و خلق خدا خواهد بود و معذب میباشد. اما اگر به فرد صالحی رأی داد، اما او پس از رسیدن به قدرت به اصطلاح خودمان چپ کرد، رأی دهنده مسئول نیست. پس وظیفه داریم که با شناخت و بصیرت و دقت کاندیداهای مورد نظر را انتخاب کرده و رأی دهیم.
ثالثاً: عدم شرکت در انتخابات، رأی مستقیم به میل و خواست امریکا، انگلیس، اسرائیل و اذناب داخلیشان است که قطعاً ظلم به این کشور و مردم است. حال آیا تبعیت از دشمن و گام برداشتن در تحقق اهداف او و رأی دادن به میل او مسئولیت ندارد و مورد مؤاخذه قرار نمیگیرد و مرتکب آن معذب نخواهد بود؟!
دقت کنیم که جنگ روانی و جنگ نرم نیز «جنگ» است و ما باید با بصیرت تمام «دشمن شناس» باشیم. جنگ نرم نیز استراتژیها، تاکتیکها و سلاحهای خود را برای کشتار ما دارد و به قول حضرت امام خمینی(ره): «سلاح تبلیغات برّندهتر از سلاح جنگ است». بدیهی است اگر ما خودمان برای خودمان تصمیم نگیریم، دیگران برای ما تصمیم میگیرند و اگر خودمان سرنوشت خود را تقریر نکنیم، دیگران برایمان تقریر میکنند و دلشان برای ما نسوخته است. پس دوباره استثمار نخواهیم شد.