ساقی کوثر

?#احکام_روزانه ?

«سود قرض»

?پرسش
کسى که قرض مى گیرد چنانچه سود آن را با رضایت کامل بدهد، آیا باز حرام است؟

? پاسخ
همه مراجع: اگر در آن شرط سود شده باشد، حرام است و رضایت دو طرف آن را حلال نمى نماید ولى اگر بدون آنکه شرط شود خود قرض گیرنده زیادتر از مقدارى که قرض گرفته، پس بدهد اشکال ندارد بلکه مستحب است.

? #منبع : رساله دانشجویی / پرسش ۵۸۵

?#احکام_روزانه ?

«خون تخم مرغ»

? پرسش
حکم خونى که گاهى در تخم مرغ پیدا مى شود، چیست؟

آیات عظام امام و فاضل: این خون پاک است ؛ ولى بنابر احتیاط واجب، باید از خوردن آن اجتناب کرد و اگر خون را با زرده تخم مرغ، به هم بزنند که از بین برود، خوردن آن اشکال ندارد.

آیات عظام بهجت، تبریزى، صافى، نورى، مکارم و وحید: این خون بنابر احتیاط واجب نجس است و باید از آن اجتناب شود. اگر خون در زرده باشد (تا پوست نازک روى آن پاره نشده)، سفیده پاک است.

آیه اللّه سیستانى: این خون نجس نیست ؛ ولى احتیاط مستحب آن است که از آن اجتناب شود. اگر خون در زرده باشد [تا پوست نازک روى آن پاره نشده] ،سفیده پاک است.

آیه اللّه خامنه اى: این خون پاک است ؛ ولى خوردن آن حرام مى باشد و اگر خون را با زرده تخم مرغ، به هم بزنند که از بین برود، خوردن آن اشکال ندارد.

? #منبع : رسال دانشجویی / پرسش 558

? #احکام_روزانه ?

«آب دهان گربه»

?پرسش
آیا غذایى که گربه به آن دهان زده، نجس است؟

? پاسخ
همه مراجع: خیر نجس نیست.

? منبع : رساله دانشجویی / پرسش 556

#برداشت_غلط

❌ برخی از بانوان بدون توجه به وظایفی که در زندگی مشترک دارند به راحتی نذر می‌کنند، در حالی که نذر زن بدون رضایت همسر اشکال دارد و همچنین زن اگر می‌خواهد از اموال همسر که در اختیار اوست صدقه بدهدحتما باید رضایت همسر را جلب کند.

✨*✨*✨*✨*✨*✨*✨*✨*✨

?#احکام_روزانه?

?اگر مالی که کسی آن را عاریه کرده ،از بین برود،یا معیوب شود :
▪️اگر در نگهداری از آن کوتاهی، و یا در استفاده آ زیاده روی نکرده است، ضامن نیست.
▪️ولی اگر در نگهداری آن کوتاهی کرده و یا در استفاده از آن زیاده روی کرده است، باید خسارت آن را بپردازد.

اگر قبلا شرط کرده باشند که هرگونه خسارت بر آن مال وارد شود عاریه کننده ضامن است، باید خسارت را در هر حالت بپردازد.

عاریه کردن: یعنی کسی مالی را برای استفاده کردن، به صورت رایگان، از کسی دیگر می گیرد.

?منبع : رساله احکام جوانان، آیت الله مکارم شیرازی: مساله479 و480