مدیریت در اسلام
?«سکوی پرش اقوام ! » ?
خویشاوندی و دوستی عده ای با مدیران، آنان را به این فکر سوق می دهد که از امکانات تحت اختیار مدیر به صورت غیرقانونی بهره مند شوند و تجربه نیز نشان داده که عده ای از مدیران در برابر خواسته اقوام و آشنایان تاب مقاومت نداشته و حق و عدالت را فدای آنان کرده و بدین ترتیب اعمال ناروا رایج و سوء استفاده اطرافیان مدیران فراهم گردد!
علی علیه السلام به مالک اشتر می فرماید :
حاکمان [مسئولان و مدیران] را نزدیکان و خویشانی است که به خودسری و گردن کشی و دراز دستی به مال مردم و کمیِ انصاف عادت کرده اند، تو باید ریشه و اساس این سنّت سیئه را از بین ببری (با جدا ساختن و دورکردن آنان از خود و…) به کسی از آنان که در اطراف تو هستند و به کسی از اهل بیت و خویشان خود، زمینی واگذار مکن و باید کسی از وجود تو به گرفتن مزرعه و زمینی که به مردم زیان می رساند و یا به کار خلاف که به دیگری سختی و مشتقتی برساند، به طمع نیفتد، که سود دنیوی را او ببرد و زیان اخروی به تو بماند! (نهج البلاغه، نامه53)