دعایی از صحیفه
دعای اول صحیفه سجادیه فراز دوازدهم?
حَمْداً یضِیءُ لَنَا بِهِ ظُلُمَاتِ الْبَرْزَخِ، وَ یسَهِّلُ عَلَینَا بِهِ سَبِیلَ الْمَبْعَثِ، وَ یشَرِّفُ بِهِ مَنَازِلَنَا عِنْدَ مَوَاقِفِ الْأَشْهَادِ، «یوْمَ تُجْزی کلُّ نَفْسٍ بِما کسَبَتْ وَ هُمْ لا یظْلَمُونَ»، «یوْمَ لا یغْنِی مَوْلًی عَنْ مَوْلًی شَیئاً وَ لا هُمْ ینْصَرُونَ».
سپاسی که تیرگیهای برزخ را به سبب آن بر ما روشن کند و راه رستاخیز را به سبب آن بر ما آسان نماید و موقعیت و جایگاه ما را نزد گواهان آن روز بلند گرداند، در روزی که همه سزای عمل خود بینند بدون آنکه بر کسی ستمی رود، روزی که هیچ دوستی چیزی از عذاب و کیفر را از دوست خود دفع نکند و ستمکاران یاری نشوند.
?حمدی که زیر سایه ی اطاعت از فرمان الهی ،نشأت گرفته از خوف پروردگار باشد،باعث رشد ایمان شده وعقربه ی دل ناخودآگاه به سوی خداوند رهنمون میشود و انسان در عالم آفرینش جایگاه ویژه ای کسب میکند که همدوش فرشتگان و همراه پیامبران واولیاء الهی است.