بخشش بی منت
اگر روزی بی منت دلی را شاد کردی 
بی ریا دستی را گرفتی
بی گناه لذت بردی
بدان آن روز را زندگی کرده ای…..
اللَّهُمَّ صُنْ وَجْهِي بِالْيَسَارِ وَ لَا تَبْذُلْ جَاهِي بِالْإِقْتَارِ فَأَسْتَرْزِقَ طَالِبِي رِزْقِكَ وَ أَسْتَعْطِفَ شِرَارَ خَلْقِكَ وَ أُبْتَلَى بِحَمْدِ مَنْ أَعْطَانِي وَ أُفْتَتَنَ بِذَمِّ مَنْ مَنَعَنِي وَ أَنْتَ مِنْ وَرَاءِ ذَلِكَ كُلِّهِ وَلِيُّ الْإِعْطَاءِ وَ الْمَنْعِ إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
خداوندا، با توانگري، آبرويم را پاس دار و با فقر و تنگدستي، فرّ و شكوهم را ناچيز مدار تا از آنان كه خود درخواستكننده رزق تو هستند روزي خواهم، و از بندگان بد كارت خوبي و مهرباني طلب كنم، و به ستايش از كساني كه نعمتم بخشيدند گرفتار آيم، و به بدگويي آنها كه محرومم كردند گمراه شوم، و بالاتر از همه آنكه تو صاحب اختيار و ولي نعمت مني، چه ببخشي و چه باز داري، «كه تو بر هر چيز توانايي»(خطبۀ 216 نهج البلاغه)
