ساقی کوثر

بی چون و چرا بریم به سال 90 و مطالبات رهبر عزیزمان کلاهمون را قاضی کنیم کدام کلمه اش عملی شد!؟:

(17/ 12/ 1390) تشكيل شوراى عالى فضاى مجازى و انتصاب اعضاى حقيقى و حقوقى آن

بسم الله الرحمن الرحيم‏

گسترش فزاينده فناورى‏هاى اطلاعاتى و ارتباطاتى به‏ويژه شبكه‏ ى جهانى اينترنت و آثار چشمگير آن در ابعاد زندگى فردى و اجتماعى، و لزوم سرمايه ‏گذارى وسيع و هدفمند در جهت بهره‏ گيرى حداكثرى از فرصت‏هاى ناشى از آن در جهت پيشرفت همه جانبه كشور و ارائه خدمات گسترده و مفيد به اقشار گوناگون مردم و همچنين ضرورت برنامه‏ريزى و هماهنگى مستمر به منظور صيانت از آسيب‏هاى ناشى از آن اقتضا مى كند كه نقطه‏ى كانونى متمركزى براى سياستگذارى، تصميم‏ گيرى و هماهنگى در فضاى مجازى كشور به‏وجود آيد. به اين مناسبت شوراى عالى فضاى مجازى كشور با اختيارات كافى به رياستِ رئيس جمهور تشكيل مى گردد و لازم است به كليه‏ى مصوبات آن ترتيب آثار قانونى داده شود.

اعضاى حقوقى اين شورا عبارتند از: رئيس جمهور (رئيس شوراى عالى)، رئيس مجلس شوراى اسلامى، رئيس قوه قضائيه، رئيس سازمان صدا و سيماى جمهورى اسلامى ايران، دبير شوراى عالى و رئيس مركز، وزير ارتباطات و فناورى اطلاعات، وزير فرهنگ و ارشاد اسلامى، وزير علوم، تحقيقات و فناورى، وزير اطلاعات، رئيس كميسيون فرهنگى مجلس شوراى اسلامى، رئيس سازمان تبليغات اسلامى، فرمانده كل سپاه پاسداران انقلاب اسلامى، فرمانده نيروى‏

انتظامى جمهورى اسلامى ايران و همچنين اعضاى حقيقى: حجج اسلام و آقايان: دكتر حميد شهريارى، دكتر سيّدجواد مظلومى، مهندس مسعود ابوطالبى، دكتر كاميار ثقفى، دكتر رسول جليلى، دكتر محمد سرافراز و مهندس عليرضا شاه‏ ميرزايى مى باشند كه براى مدت سه سال تعيين مى‏شوند.

اين شورا وظيفه دارد مركزى به نام مركز ملّى فضاى مجازى كشور ايجاد نمايد تا اشراف كامل و به روز نسبت به فضاى مجازى در سطح داخلى و جهانى و تصميم‏گيرى نسبت به نحوه مواجهه فعال و خردمندانه كشور با اين موضوع از حيث سخت‏ افزارى، نرم‏ افزارى و محتوايى در چارچوب مصوّبات شوراى عالى و نظارت بر اجراى دقيق تصميمات در همه سطوح تحقق يابد. نكات اساسى در مورد وظايف شوراى عالى و مركز فضاى ملّى مجازى با تأكيد بر توجه جدّى به آن، در پيوست اين حكم ابلاغ مى‏گردد.

در پايان انتظار دارم، ضمن تسريع در تشكيل مركز ملّى فضاى مجازى، رئيس و اعضاى محترم شورا تلاش بايسته را در جهت دستيابى اين مركز به اهداف تعيين شده به كار برند. كليه دستگاه‏ هاى كشور موظف به همكارى همه جانبه با اين مركز مى‏باشند.

سيّدعلى خامنه ‏اى‏

17/ اسفند ماه/ 1390

… ادامه دارد.

سال 1343 دولت منصور، لایحه مصونیت قضایی مستشاران و شهروندان امریکا راتصویب کرد. امام خمینی (ره) درسخنرانی، رژیم را مورد انتقاد قرار داد. رژیم نیز امام را دستگیر و به ترکیه تبعید و به خیال خود ریشه امواج را قطع کرد ولی حوادثی که بدنبال آن اتفاق افتاد نشان داد که این خیال تا حد زیادی خام بوده است.

افشاگری امام خمینی رحمه الله درباره پذیرش قانون کاپیتولاسیون

خروش امام

امام خمینی به محض اطلاع از این خیانت، تلاش گسترده ای را آغاز و پیکهایی به مناطق مختلف ایران گسیل داشته و تصمیم خود را به سخنرانی افشاگرانه در روز بیستم جمادی الاخر1383 آبان 1343 به اطلاع مردم ایران رساندند. شاه وحشت زده نماینده ای را به قم گسیل می دارد. امام از پذیرش وی امتناع می ورزد. سرانجام نماینده اعزامی پیغام رژیم را به فرزند ارشد امام (شهید آقا مصطفی خمینی) به این مضمون ابلاغ می کند: «آمریکا از نظر قدرت در موقعیتی است که هرگونه حمله به آن به مراتب خطرناکتر از حمله به شخص اول مملکت است. آیت الله خمینی اگر این روزها بنا دارد نطقی ایراد کنند باید خیلی مواظب باشند که به دولت آمریکا برخوردی نداشته باشد که خیلی خطرناک است، و با عکس العمل تند و شدید آنان مواجه خواهد شد».

علیرغم تهدید جدی رژیم، حضرت امام نطق معروف خود را در روز موعود علیه کاپیتولاسیون ایراد می کنند و در آن ضمن حملات شدید به طرحهای اسارتبار و ضد اسلامی رژیم و اعلام خطر به علما و مراجع و حوزه های علمیه و ارتش و ملت ایران، با صراحت فریاد می زنند «رئیس جمهور آمریکا بداند که امروز در پیش ملت ما از منفورترین افراد بشر است… امروز تما گرفتاری ما از آمریکاست».(حضور، شماره 5 و 6)

در بخشی از بیانات امام که با آیه شریفه «انا لله و انا الیه راجعون» آغاز می شود، و همراه با تأثر و گریه شدید حضار است، آمده است: «من تأثرات قلبی خودم را نمی توانم اظهار کنم. قلب من در فشار است. این چند روزی که مسایل اخیر ایران را شنیده ام، خوابم کم شده است. ناراحت هستم. قلبم در فشار است. با تأثرات قلبی روزشماری می کنم که چه وقت مرگ پیش بیاید. ایران دیگر عید ندارد. عید ایران را عزا کرده اند. عزا کردند و چراغانی کردند. عزا کردند و دسته جمعی رقصیدند. ما را فروختند. استقلال ما را فروختند… قانونی در مجلس بردند؛ در آن قانون اولا ما را ملحق کردند به پیمان وین، و ثانیا الحاق کردند به پیمان وین. مستشاران نظامی، تمام مستشاران نظامی آمریکا با خانواده هایشان، با کارمندهای فنی شان، با کارمندان اداریشان، با خدمه شان، با هر کس که بستگی به آنها دارد، اینها از هر جنایتی که در ایران بکنند، مصون هستند. اگر یک خادم آمریکایی، اگر یک آشپز آمریکایی، مرجع تقلید شما را در وسط بازار ترور کند، زیر پا منکوب کند، پلیس ایران حق ندارد جلوی او را بگیرد. دادگاههای ایران حق ندارند محاکمه کنند، بازپرسی کنند، باید برود آمریکا آنجا در آمریکا اربابها تکلیف را معین کنند!». (پیام زن، شماره 91)

ماهیت و تاریخچه کاپیتولاسیون

کاپیتولاسیون (Capitulation) امتیاز قضایی یا حق قضاوت خارجیان در کشور دیگر است.

کاپیتولاسیون عبارت است از قراردادهایی که دولت های زورمند و استعمارگر به دولت های ضعیف تحمیل می کردند. به موجب آن قراردادها، اتباع دولت های استعماری پس از ورود به قلمرو دولت ناتوان، تحت حاکمیت دادگاه های دولت متبوع خود باقی می ماندند و محاکم دولت ضعیف، حق محاکمه آنها را نداشتند. (دیدار آشنا، شماره 115)

یک بار در سال 1207 ش پس از شکست ایران در جنگهای طولانی با دولت روسیه در عهدنامه «ترکمان چای»، حق «کاپیتولاسیون» از جانب دولت روسیه به ایران تحمیل شد؛ امّا پس از پیروزی انقلاب اکتبر 1917 در روسیه، پیمان دوستی بین دولت شوروی و ایران بسته شد و در این پیمان، ماده مربوط به کاپیتولاسیون لغو گردید.

سفارت آمریکا در تهران در تاریخ 25 اسفند 1340 ش (19 مارس 1962م) یاد داشتی از طرف وزارت خارجه آن کشور به دولت ایران فرستاد و از ایران خواست مستشاران آمریکایی در ایران از حقوق پیش بینی شده در قرار داد «وین» (مصوب 18 آوریل 1961 م) ـ یعنی همان کاپیتولاسیون ـ برخوردار شوند.

دولت ایران در جلسه 12 مهر 1342 ش که با حضور اسد اللّه علم، نخست وزیر، تشکیل شد، اعطای حق کاپیتولاسیون به آمریکا را تصویب کرد. همچنین در تاریخ 3/ 5/ 1343 در مجلس سنا و در تاریخ 21/7 / 1343 با اکثریت 62 رأی از 70 رأی، «مجلس شورای ملی»، «کاپیتولاسیون برای آمریکاییها» را به تصویب رسانید.(مبلغان - دی و بهمن 1386، شماره 99)

و سرانجام در ادامه مبارزات امام خمینی(ره) سه ماه پس از پیروزی انقلاب (23 اردیبهشت 1358) به پیشنهاد هیئت وزیران و تصویب شورای انقلاب اسلامی، حق کاپیتولاسیون و امتیازات و ملحقات آن برای همیشه لغو شد.

به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهربانی اش هميشگى است.

فرازی از دعای روز شنبه

بِسْمِ اللَّهِ كَلِمَةِ الْمُعْتَصِمِينَ وَ مَقَالَةِ الْمُتَحَرِّزِينَ وَ أَعُوذُ بِاللَّهِ تَعَالَى مِنْ جَوْرِ الْجَائِرِينَ وَ كَيْدِ الْحَاسِدِينَ وَ بَغْيِ الظَّالِمِينَ وَ أَحْمَدُهُ فَوْقَ حَمْدِ الْحَامِدِينَ اللَّهُمَّ أَنْتَ الْوَاحِدُ بِلا شَرِيكٍ وَ الْمَلِكُ بِلا تَمْلِيكٍ لا تُضَادُّ فِي حُكْمِكَ وَ لا تُنَازَعُ فِي مُلْكِكَ أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ وَ رَسُولِكَ وَ أَنْ تُوزِعَنِي مِنْ شُكْرِ نُعْمَاكَ مَا تَبْلُغُ بِي غَايَةَ رِضَاكَ َ أَنْ تُعِينَنِي عَلَى طَاعَتِكَ وَ لُزُومِ عِبَادَتِكَ وَ اسْتِحْقَاقِ مَثُوبَتِكَ بِلُطْفِ عِنَايَتِكَ وَ تَرْحَمَنِي بِصَدِّي [وَ صُدَّنِي‏] عَنْ مَعَاصِيكَ مَا أَحْيَيْتَنِي وَ تُوَفِّقَنِي لِمَا يَنْفَعُنِي مَا أَبْقَيْتَنِي وَ أَنْ تَشْرَحَ بِكِتَابِكَ صَدْرِي وَ تَحُطَّ بِتِلاوَتِهِ وِزْرِي وَ تَمْنَحَنِي السَّلامَةَ فِي دِينِي وَ نَفْسِي وَ لا تُوحِشَ بِي أَهْلَ أُنْسِي وَ تُتِمَّ إِحْسَانَكَ فِيمَا بَقِيَ مِنْ عُمْرِي كَمَا أَحْسَنْتَ فِيمَا مَضَى مِنْهُ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ

زيارت حضرت رسول( صلى الله عليه و آله) در روز شنبه :

السلام علیک یا سیّدنا یا رسول الله این روزها همه مهمان شما هستیم به حق مقام والای خودت در نزد خداوند در این مهمانی ها توجه ویژه ای به ما کن و ما را از پیروان راستین خودت قرار بده.
أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ‏ وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ رَسُولُهُ وَ أَنَّكَ مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ بَلَّغْتَ رِسَالاَتِ رَبِّكَ وَ نَصَحْتَ لِأُمَّتِكَ‏ وَ جَاهَدْتَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِالْحِكْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ أَدَّيْتَ الَّذِي عَلَيْكَ مِنَ الْحَقِ‏ وَ أَنَّكَ قَدْ رَؤُفْتَ بِالْمُؤْمِنِينَ وَ غَلُظْتَ عَلَى الْكَافِرِينَ وَ عَبَدْتَ اللَّهَ مُخْلِصاً حَتَّى أَتَاكَ الْيَقِينُ‏ فَبَلَغَ اللَّهُ بِكَ أَشْرَفَ مَحَلِّ الْمُكَرَّمِينَ‏ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي اسْتَنْقَذَنَا بِكَ مِنَ الشِّرْكِ وَ الضَّلاَلِ‏ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اجْعَلْ صَلَوَاتِكَ وَ صَلَوَاتِ مَلاَئِكَتِكَ وَ أَنْبِيَائِكَ وَ الْمُرْسَلِينَ‏ وَ عِبَادِكَ الصَّالِحِينَ وَ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِينَ‏ وَ مَنْ سَبَّحَ لَكَ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ مِنَ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ وَرَسُولِكَ‏ وَ نَبِيِّكَ وَ أَمِينِكَ وَ نَجِيبِكَ وَ حَبِيبِكَ وَ صَفِيِّكَ وَ صِفْوَتِكَ وَ خَاصَّتِكَ وَ خَالِصَتِكَ وَ خِيَرَتِكَ مِنْ خَلْقِكَ‏ وَ أَعْطِهِ الْفَضْلَ وَ الْفَضِيلَةَ وَ الْوَسِيلَةَ وَ الدَّرَجَةَ الرَّفِيعَةَ وَ ابْعَثْهُ مَقَاماً مَحْمُوداً يَغْبِطُهُ بِهِ الْأَوَّلُونَ وَ الْآخِرُونَ‏ اللَّهُمَّ إِنَّكَ قُلْتَ وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جَاءُوكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحِيماً إِلَهِي فَقَدْ أَتَيْتُ نَبِيَّكَ مُسْتَغْفِراً تَائِباً مِنْ ذُنُوبِي فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اغْفِرْهَا لِي‏ يَا سَيِّدَنَا أَتَوَجَّهُ بِكَ وَ بِأَهْلِ بَيْتِكَ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى رَبِّكَ وَ رَبِّي لِيَغْفِرَ لِي‏.

من شما و همه طلبه ها بنا به دستور امام خامنه ای ارواحنا فداه باید یا علی گفته و گام هایی اساسی برداریم. امروز جوانان به ما نیاز داریم و ما در مقابل این نابسامانی مسئولیم:

رهبر عزیزمان می فرمایند: «آنچه كه لازم است عرض بكنم- كه از همه‏ى اين مطالب مهمتر است- نسبت حوزه‏هاى علميه است با انقلاب و نظام اسلامى. هيچ كس در عالم روحانيت، اگر انصاف و خرد را ميزان قرار بدهد، نمى‏تواند خودش را از نظام اسلامى جدا بگيرد. نظام اسلامى يك امكان عظيمى را در اختيار داعيان الى‏اللّه و مبلّغان اسلام قرار داده. كِى چنين چيزى در اختيار شما بود؟ امروز يك طلبه‏ى فاضل در تلويزيون مى‏نشيند نيم ساعت حرف مى‏زند، ده ميليون، بيست ميليون مستمع از روى شوق به حرف او گوش مى‏دهند. كِى چنين چيزى براى من و شما در طول تاريخ روحانيت، از اول اسلام تا حالا، وجود داشته؟ اين اجتماعات بزرگ كِى وجود داشت؟ اين نمازجمعه‏ها كِى وجود داشت؟ اين همه جوان مشتاق و تشنه‏ى معارف كِى وجود داشت؟ امروز اين جوانهاى دانشجو و غير دانشجو را كه مشاهده مى‏كنيد- حالا من دانشجوها را مى‏گويم- همه‏شان تقريباً و تغليباً مشتاقند از مفاهيم اسلامى و معارف اسلامى چيزهائى را بشناسند و چيزهائى را بفهمند و سر در بياورند. من و شما بايد زمينه فراهم كنيم كه بتوانيم به آنها جواب دهيم. اين فرصت تا امروز كِى براى روحانيت وجود داشته؟ علاوه بر اين، ابزارهاى تسهيل‏كننده، مثل رايانه‏ها و ارتباطات اينترنتى و فضاى‏ مجازى‏ و سايبرى هم كه الان در اختيار شماست. اگر بتوانيد اينها را ياد بگيريد، مى‏توانيد يك كلمه حرف درستِ خودتان را به هزاران مستمعى كه شما آنها را نمى‏شناسيد، برسانيد؛ اين فرصت فوق‏العاده‏اى است؛ نبادا اين فرصت ضايع شود. اگر ضايع شد، خداى متعال از من و شما روز قيامت سؤال خواهد كرد: از فرصت اين همه جوان، اين همه استبصار، اين همه ميل و شوق به دانستن، شما براى ترويج معارف اسلامى چه استفاده‏اى كرديد؟ نظام اسلامى يك چنين خدمتى به ما معممين و روحانيون كرده. مگر مى‏توانيم خودمان را كنار بگيريم؟

حوزه‏ هاى علميه بايد خود را سربازان نظام بدانند، براى نظام كار كنند، براى نظام دل بسوزاند، در خدمت تقويت نظام حركت كنند؛ و اين درست عكس آن چيزى است كه سياست سرويس هاى امنيتى انگليس و آمريكا و اسرائيل و ديگران و ديگران دنبال مى‏كنند. آنها تلاش مى‏كنند بلكه بتوانند يك منفذى پيدا كنند. يك آخوندى يك گوشه‏ اى حرفى مى‏زند، كه على‏ الظاهر برخلاف خواست و فهم و عقيده‏ ى كلى نظام است، بزرگش مى‏كنند؛ آن آدم را اگر كوچك هم باشد، از او يك تصوير بزرگى درست مى‏كنند، براى اينكه فاصله‏ ى بين نظام و روحانيت را برجسته كنند؛ القاء كنند كه چنين فاصله‏ اى وجود دارد. بنابراين حوزه‏هاى علميه نمى‏توانند سكولار باشند. اينكه ما به مسائل نظام كار نداريم، به مسائل حكومت كار نداريم، اين سكولاريسم است.

… ادامه دارد.

پی نوشت ها

[1] (19/ 07/ 1391) بيانات در ديدار علما و روحانيون خراسان شمالى

این جمعه هم گذشت، تو اما نیامدی
پایانِ سبز قصه دنیا، نیامدی
مانده ست دل اسیر هزاران سؤال تلخ
ای پاسخ هر آنچه معمّا، نیامدی
کِز کرده اند پنجره ها در غبار خویش
ای آفتاب روشنِ فردا، نیامدی
افسرده دل به دامن تفتیده کویر
ای روح آسمانی دریا، نیامدی
ای حسّ پاکِ گم شده روح روزگار
زیباترین بهانه دنیا نیامدی
ای از تبار آینه ها، ای حضورسبز
ای آخرین ذخیره طاها نیامدی
این جمعه هم گذشت و غزل ناتمام ماند
این است قسمتِ دلِ من، تا نیامدی (برگرفته از سایت هنر اسلامی)

یا اباصالح المهدی عج  ادرکنی