ساقی کوثر

﷽ / قرآن و برف

❌ شبهه
در قرآن حرفی از برف زده نشده است. چرا؟ چون در گرمای صحرای عربستان برف نمی باریده که با آن آشنایی داشته باشند و چون نميدانستند چيست بنابراين به عقلشان نميرسيده براي آن هم سوره اي درست كنند!!
اگر در عربستان برف میامد امروزه درمورد برف هم احکام زيادي داشتيم.
1-درست کردن آدم برفی حرام میشد!
2-برف بازی کردن برای زنان حرام میشد!
3-خوردن برف شفا دهنده بود!
4-اسکی بازی حرام میشد و اسکی باز کافر محسوب میشد و گردن زدن او جهاد در راه خدا به حساب میامد!
5-در صورت نبود آب باید با برف تیمم میشد!
6-برای راه رفتن بر روی برف اول باید پای راست را میگذاشتیم!
7-دو رکعت نماز خواندن روی برف ثواب هزار رکعت را داشت!
8-برای پارو کردن برف باید قبلش سوره برف را میخواندیم!
9-در صورت نیامدن برف دعای برف ساخته میشد!
آيا اسلام فقط براي عربستان آمده يا براي تمام مردم دنيا؟
آيا خدا نميدانسته برف چيست؟
نبايد دو كلمه هم درباره چيزهايي كه عربها عقلشان نميرسيده ، نوشته شده باشد تا بقيه مردم دنيا راهم شامل شود؟
شانس آوردیم که برف در عربستان نمیومده ، وگرنه زمستان هم همانند ماه رمضان پر قوانین میشد !!!

✅پاسخ

♦️ در حجاز «تگرگ» هم نبوده است اما بدان اشاره شده است: (نور/ 43)
♦️ در سرزمین حجاز میوه «موز» هم وجود نداشته است اما در قرآن به آن اشاره شده است: (واقعه/ 29)

❇️ به جز «برف» موارد بسیار دیگری (پرتقال، آب هویج، زغال اخته، لواشک و …) نیز در قرآن نیامده است؛ زیرا قرآن کتاب دائرة المعارف نیست، تا اسامی هر چیزی در آن وجود داشته باشد.

? پرسش
سند روایت «هر کس به من حرفی بیاموزد مرا بنده خود کرده است» کجاست و به چه معناست؟

?پاسخ

سند معتبری برای جمله منسوب به حضرت علی علیه ‌السلام مبنی بر «من علمنی حرفا فقد صیرنی عبدا» ذکر نشده است. بلکه اقتباس از بیانات دیگر معصومین (ع) که البته معنای متفاوتی دارد شده است. به عنوان مثال امام جواد علیه ‌السلام فرموده‌اند:

مَنْ أَصْغَى إِلَى نَاطِقٍ فَقَدْ عَبَدَهُ فَإِنْ كَانَ النَّاطِقُ عَنِ اللَّهِ فَقَدْ عَبَدَ اللَّهَ وَ إِنْ كَانَ النَّاطِقُ يَنْطِقُ عَنْ لِسَانِ إِبْلِيسَ فَقَدْ عَبَدَ إِبْلِيس‏ (بحار 2 / 94)

هر كه به (سخنان) گوينده‏اى گوش دهد او را عبادت و بندگى نموده، پس اگر گوينده از جانب خدا باشد خدا را عبادت و بندگى نموده، و اگر گوينده (سخنانش را) از زبان ابليس گويد إبليس را عبادت و بندگى كرده است.

مفهوم کلی چنین معنایی که در برخی از روایات و احادیث نیز آمده است این است که «علم» نزد خداوند است و ادمی باید علم الهی را از منابع الهی دریافت کند تا بنده خدا باشد و اگر منابع دریافت او «شیاطین» انس و جن باشند، بندگی آنها را خواهد کرد. این همان واقعیتی است که در جهان امروز شاهد آن و تبعاتش هستیم.

? شبهه
اگر کسی فکر بدی بکند، ولی در عمل اصلاً قصد انجام آن را نداشته باشد، آیا برای او گناهی ثبت می‌شود؟

?پاسخ
در حدیث آمده است که خداوند کریم و رحیم فرموده است: برای فکر [نیت] خوب یک پاداش می‌نویسم و اگر صاحب نیت به آن عمل کرد، ده پاداش می‌نویسم، اما برای فکر [نیت] بد هیچ نمی‌نویسم و اگر صاحب آن عمل کرد، هفت ساعت نیز مهلت توبه می‌دهم و اگر توبه نکرد یک گناه می‌نویسم و اگر باز توبه کرد، می‌بخشم.

شخصی از امام صادق (ع) پرسید: با این حساب ما می‌توانیم هر منکری را در ذهن خود متصور کنیم؟ فرمود: بله، ولی مثل این می ماند که وسط یک خانه زیبا، کاه بسوزانی. یعنی بو و سیاهی همه‌ی آن کاخ زیبا را فرا می‌گیرد.

دقت شود که ذهنیت اگر استمرار یافت و به ملکه‌ی انسان مبدل شد، نه تنها ذهن را خراب و آلوده می‌کند و امکان ذهنیت‌ها، افکار و نیات خوب را می‌گیرد، بلکه کم ‌کم خود را به وادی تحقق و عمل نزدیک می ‌گرداند. لذا اگر چه وقتی فکر یا ذهنیت بدی خطور می‌کند، گناهی نوشته نمی‌شود، اما باید آن را دور ساخت. نه این که به ذهنیت ‌های غلط و بد به صورت یک «سرگرمی ذهنی» نگاه کرد و ذهن را به آن عادت داد.

سلام دوستان و بزرگواران
مدت هاست که
ویروس نفاق در جامعه شیوع پیدا کرده و هیچکس اطلاعیه صادر نکرده است .
خیلی وقت است
ویروس تارک الصلاة و بی نمازی در جوانان شایع است و خبری از ستاد بحران نیست
خیلی خیلی خیلی وقت است که
کسی برای جلب رضایت حضرت ولی عصر (عج) مبنی بر ترک گناه برای تعجیل در فرج آن حضرت اقدامی نکرده است .
مدت هاست
ویروس دروغ ، تهمت،نفاق در جامعه شیوع پیدا کرده و کسی اقدامی نمی کند
دوستان در روایات است که هرگاه گناهان جدید در جامعه ایجاد شود خداوند عذاب های جدید نازل می کند
بیایید به جای این همه کنترل های مختلف برای ویروس کرونا مقداری هم مواظب قلب و دل و رفتار و اعمالمان باشیم که خیلی وقت است ویروس گناه در روح و جان ما نفوذ کرده و بی اطلاع هستیم .

? «شناخت و انجام صحیح وظایف» ?

امام علی علیه السلام در نامه ای به کمیل می فرماید:

اما (بعد از حمد و ثناى الهى) تضييع انسان چيزى را که بر عهده او واگذار شده و اصرار بر انجام آنچه وظيفه او نيست يک ناتوانى آشکار و فکر باطل و هلاک کننده است. مشغول شدن تو به حمله به اهل قرقيسيا و رها ساختن پادگان هايى که حفظش را بر عهده تو واگذار کرده ايم ـ در حالى که هيچ کس از آن دفاع نمى کرد و لشکر دشمن را از آن دور نمى ساخت ـ يک فکر نادرست و پراکنده و بيهوده است.

(بدان) تو در حقيقت پلى شده اى براى دشمنانى که مى خواستند بر دوستانت حمله کنند. تو نه بازوى توانايى نشان دادى و نه هيبت و ابّهتى در دل دشمن ايجاد کردى; نه مرزى را حفظ نمودى و نه شوکت دشمنى را در هم شکستى; نه اهل شهر و ديارت را حمايت کردى و نه امير و پيشوايت را (از دخالت مستقيم در منطقه) بى نياز ساختى.

? منبع : نهج البلاغه / نامه 61