ساقی کوثر

۵ا آذرماه، مصادف با سالروز شهادت خلبان شهید احمد کشوری و «روز هوانیروز» در سال ۱۳۵۹ است.

شهید کشوری فرماندهی تیم آتش هوا نیروز دراستان ایلام را به عهده داشت و بارها در هواى ابرى و بارانى پرواز کرد و عاقبت در پانزدهم آذر ۱۳۵۹ در تنگه بنیای میمک ایلام هدف موشک هواپیماى دشمن قرار گرفت.

مقام معطم رهبری در مورد شهید امیر سرلشکر خلبان احمد کشوری اینچنین می فرمایند: “شهید کشوری از مومنین بالله و رجال صادق در راه این انقلاب بود".

سردمداران جاهل به خیال ضعف انقلاب و کشور، قصد عقده‌گشایی و تصرف خاک سرشار از حماسه ایران، ایلام را داشتند که فرزندان این سرزمین کهن و پیروان دین نبی(ص) و علی(ع) به دفاع برخاستند و شهید کشوری‌ها چون مرغان ابابیل و با ادوات کم، سجیل را بر آنان فرو ریختند و پس از تحمل زحمات و محنت فراوان، با اتحاد، همدلی و توکل به خدا از کیان خود دفاع کردند و دشمن را تار و مار کردند که البته در این میان،‌ کشوری ستاره‌ای دیگر بود.

در یادمان دفاع مقدس شهید کشوری یادبودی که از سنگ بر روی یادمان هک شده و در آن خلاصه ای از حماسه آفرینی شهدای میمک و نقش شهید کشوری نوشته شده است.

لحظه شهادت

ایرج میرزایی درباره لحظه شهادت خلبان کشوری می‌گوید: در یکی از عملیات‌ها علیه دشمن بعثی، من با علی زمانی پرواز می‌کردم و احمد کشوری نیز با رحیم پزشکی، در این عملیات ضربه مهلک و سنگینی به عراق وارد کردیم و عراق برای نجات خود مجبور شد پی در پی هواپیماهایش را در آسمان تعویض کند و اجازه نمی‌داد هواپیماها به فرودگاه برگردند و سوخت‌گیری کنند. شهید کشوری با صدای بلند فریاد می‌زد: بچه‌ها! بزنید، نترسید رژیم بعث عراق دارد سقوط می‌کند. در آن لحظات حساس، کلیه نیروهای عراقی به طرف ما می‌آمدند، اما ما مثل سد در برابرشان ایستاده بودیم.
 
در همان حال یکی از دوستانم به نام فیروز صمدزاده، گفت: مراقب باشید تعداد زیادی از میگ‌های عراق بالای سرتان پرواز می‌کنند؛ پس از مدتی شهید کشوری را صدا کردیم و متوجه شدیم که صدایش قطع شده؛ هرچه قدر او را صدا کردیم، جوابی نشنیدیم؛ تا این که در انتهای مسیر دود غلیظی از محل سقوط او با هواپیما بلند شد؛ برگشتیم و نشستیم و متاسفانه با بدن سوخته شهید کشوری مواجه شدیم.