ساقی کوثر

من شما و همه طلبه ها بنا به دستور امام خامنه ای ارواحنا فداه باید یا علی گفته و گام هایی اساسی برداریم. امروز جوانان به ما نیاز داریم و ما در مقابل این نابسامانی مسئولیم:

رهبر عزیزمان می فرمایند: «آنچه كه لازم است عرض بكنم- كه از همه‏ى اين مطالب مهمتر است- نسبت حوزه‏هاى علميه است با انقلاب و نظام اسلامى. هيچ كس در عالم روحانيت، اگر انصاف و خرد را ميزان قرار بدهد، نمى‏تواند خودش را از نظام اسلامى جدا بگيرد. نظام اسلامى يك امكان عظيمى را در اختيار داعيان الى‏اللّه و مبلّغان اسلام قرار داده. كِى چنين چيزى در اختيار شما بود؟ امروز يك طلبه‏ى فاضل در تلويزيون مى‏نشيند نيم ساعت حرف مى‏زند، ده ميليون، بيست ميليون مستمع از روى شوق به حرف او گوش مى‏دهند. كِى چنين چيزى براى من و شما در طول تاريخ روحانيت، از اول اسلام تا حالا، وجود داشته؟ اين اجتماعات بزرگ كِى وجود داشت؟ اين نمازجمعه‏ها كِى وجود داشت؟ اين همه جوان مشتاق و تشنه‏ى معارف كِى وجود داشت؟ امروز اين جوانهاى دانشجو و غير دانشجو را كه مشاهده مى‏كنيد- حالا من دانشجوها را مى‏گويم- همه‏شان تقريباً و تغليباً مشتاقند از مفاهيم اسلامى و معارف اسلامى چيزهائى را بشناسند و چيزهائى را بفهمند و سر در بياورند. من و شما بايد زمينه فراهم كنيم كه بتوانيم به آنها جواب دهيم. اين فرصت تا امروز كِى براى روحانيت وجود داشته؟ علاوه بر اين، ابزارهاى تسهيل‏كننده، مثل رايانه‏ها و ارتباطات اينترنتى و فضاى‏ مجازى‏ و سايبرى هم كه الان در اختيار شماست. اگر بتوانيد اينها را ياد بگيريد، مى‏توانيد يك كلمه حرف درستِ خودتان را به هزاران مستمعى كه شما آنها را نمى‏شناسيد، برسانيد؛ اين فرصت فوق‏العاده‏اى است؛ نبادا اين فرصت ضايع شود. اگر ضايع شد، خداى متعال از من و شما روز قيامت سؤال خواهد كرد: از فرصت اين همه جوان، اين همه استبصار، اين همه ميل و شوق به دانستن، شما براى ترويج معارف اسلامى چه استفاده‏اى كرديد؟ نظام اسلامى يك چنين خدمتى به ما معممين و روحانيون كرده. مگر مى‏توانيم خودمان را كنار بگيريم؟

حوزه‏ هاى علميه بايد خود را سربازان نظام بدانند، براى نظام كار كنند، براى نظام دل بسوزاند، در خدمت تقويت نظام حركت كنند؛ و اين درست عكس آن چيزى است كه سياست سرويس هاى امنيتى انگليس و آمريكا و اسرائيل و ديگران و ديگران دنبال مى‏كنند. آنها تلاش مى‏كنند بلكه بتوانند يك منفذى پيدا كنند. يك آخوندى يك گوشه‏ اى حرفى مى‏زند، كه على‏ الظاهر برخلاف خواست و فهم و عقيده‏ ى كلى نظام است، بزرگش مى‏كنند؛ آن آدم را اگر كوچك هم باشد، از او يك تصوير بزرگى درست مى‏كنند، براى اينكه فاصله‏ ى بين نظام و روحانيت را برجسته كنند؛ القاء كنند كه چنين فاصله‏ اى وجود دارد. بنابراين حوزه‏هاى علميه نمى‏توانند سكولار باشند. اينكه ما به مسائل نظام كار نداريم، به مسائل حكومت كار نداريم، اين سكولاريسم است.

… ادامه دارد.

پی نوشت ها

[1] (19/ 07/ 1391) بيانات در ديدار علما و روحانيون خراسان شمالى

این جمعه هم گذشت، تو اما نیامدی
پایانِ سبز قصه دنیا، نیامدی
مانده ست دل اسیر هزاران سؤال تلخ
ای پاسخ هر آنچه معمّا، نیامدی
کِز کرده اند پنجره ها در غبار خویش
ای آفتاب روشنِ فردا، نیامدی
افسرده دل به دامن تفتیده کویر
ای روح آسمانی دریا، نیامدی
ای حسّ پاکِ گم شده روح روزگار
زیباترین بهانه دنیا نیامدی
ای از تبار آینه ها، ای حضورسبز
ای آخرین ذخیره طاها نیامدی
این جمعه هم گذشت و غزل ناتمام ماند
این است قسمتِ دلِ من، تا نیامدی (برگرفته از سایت هنر اسلامی)

یا اباصالح المهدی عج  ادرکنی

با توجه در فرمایشات رهبر عزیزمان این نکته فهمیده می شود که تکنولوژی و فناوری تنها در صورتی برای ما ارزش و اهمیت دارد که برای رسیدن به ارزشهای مطلق به کار گرفته شود. در اینجا به مشروح بیانات ایشان در این باره پرداخته می شود:

(25/ 04/ 1370) بيانات در ديدار با مسئولان، نويسندگان و هنرمندان«دفتر هنر و ادبيات مقاومت» حوزه‏ ى هنرى سازمان تبليغات اسلامى

پول و ثروت و قوّت بازو و زبان گويا و بقيه‏ى ثروتهايى كه در خدمت حق و انسانها و راستى و درستى نباشد، چه ارزشى دارد؟ ارزشى ندارد. الآن علم در خدمت سلاحهاى اتمى و در دست اسرائيل است. آيا اين ارزشمند است؟ نخير، هيچ ارزشى ندارد. ارزش‏ اين چيزها نسبى است. ارزش مطلق، متعلق به اين‏ها نيست. البته چيزهاى ارزشمند مطلق وجود دارد. اصلًا مبانى اديان، مطلق كردن ارزشهاى صحيح و راستين است؛ منتها علم و صنعت و تكنولوژى‏، از آن ارزشهاى مطلق نيست؛ تا در كجا به كار برود، تا در دست چه كسى باشد، تا از آن چگونه استفاده بشود؛ هنر هم از اين قبيل است.[1]

(13/ 09/ 1370) سخنرانى در ديدار با جمعى از خانواده‏هاى شهدا و اقشار مختلف مردم

مطلب اصلى كه امروز مورد نظر من است، آن هم به مناسبت اينكه جمعى از برادران فنى‏[2] در جلسه‏ ى ما هستند، اين است كه كشور ايران بايد به دست ايرانيها آباد بشود؛ اين يك تفكر و يك راه و روش است. نيت و همت ملت ايران بايد اين باشد كه كشور را خودشان بسازند.

در كشورهايى كه از كاروان پيشرفتهاى علمى و صنعتى عقب مانده‏اند، دو طرز تفكر وجود دارد:

يك طرز تفكر، غلط و مايه‏ى بدبختى ملت است؛ يك طرز تفكر، درست است. آن طرز تفكر غلط، همان تفكرى است كه در دوران حاكميت عوامل امريكا بر اين كشور حاكم بود؛ و آن اينكه علم و صنعت و تكنولوژى‏ و امور فنى، بايد به وسيله‏ ى خارجيها، اروپاييها و غربى‏ها آماده بشود و به صورت محصول در اختيار ما قرار بگيرد؛ ما بايد پول و نفت بدهيم و از محصول كار آن‏ها استفاده‏ كنيم؛ اين يك طرز تفكر بود. متأسفانه الآن هم اين طرز تفكر در بعضى از كشورهاى استعمارزده وجود دارد؛ مى‏گويند ما پول مى‏دهيم، غربى‏ها براى ما مى‏سازند، به اينجا مى‏ آورند و نصب مى‏كنند! گاهى احمقانه تصور مى‏كنند كه اين يك نوع اربابى نسبت به غربى‏هاست؛ كه ما پول‏دار هستيم، آن‏ها مى‏آيند براى ما مى‏سازند!

امروز اين طرز تفكر وجود دارد؛ در دوران گذشته هم در كشور ما وجود داشت. در دوران حاكميت ستم‏شاهى، اين فكر در قشر تعيين‏كننده و تصميم‏گير كشور بود؛ ما هم اين حرف را حتّى از زبان بعضى از عوامل آن‏ها شنيده بوديم. البته اين به معناى آن نيست كه آن‏ها به فكر نبودند كه كارخانجاتى هم وارد كشور كنند؛ خير، اما باز همان كارخانجات هم در اختيار بيگانه و با مديريت بيگانه بود. در ايران كارخانه‏ى ذوب‏آهن آوردند؛ اما به دست بيگانه، با مديريت بيگانه، حتّى با ملكيت بيگانه!

آن روزى كه انقلاب پيروز شد، از كارخانجات حساس اين كشور، جمع كثيرى از بيگانه‏هايى كه اينجا بودند، رفتند؛ آن كسانى كه كارشان اين نبود كه بيايند به مردم ايران علم و تكنولوژى بياموزند؛ كارشان اين بود كه به عنوان يك صاحبكار بزرگ و به عنوان يك دانا بيايند، يك‏مشت آدم‏هاى زيردست را از اين كشور انتخاب كنند، تا هم سرمايه‏ى كشور را ببرند، و هم كليد صنايع كشور در دست خودشان باشد. لذا اگر شما به نقشه‏ى صنعتى كشور نگاه كنيد، خواهيد ديد كه غربى‏ها و آمريكاييها و بعضى از اروپاييها اين نقشه را به نحوى ترتيب داده بودند كه اگر از اين مملكت رفتند و دروازه‏هاى اين مملكت به روى آن‏ها بسته شد، ايرانيها خودشان از پيشبرد و اداره‏ى صنعت عاجز بمانند؛ يعنى عمداً حلقه‏هاى مفقوده‏يى در سلسله‏ ى صنعت اين كشور به وجود آورده بودند، با قصد اينكه اين ملت هيچ‏وقت نتواند روى پاى خودش بايستد و كمر راست كند؛ مى‏خواستند هميشه محتاج آن‏ها باقى بماند.

اين طرز تفكر، در دانشگاهها هم اثر مى‏كند؛ علوم دانشگاهى هم بر اساس همين روش شكل مى‏گيرد؛ مهندس ما هم مبتكر و سازنده و خلاق نمى‏شود. اين كارى بود كه آن‏ها آن روز كردند، و مدتها نتايج سوء تدبير آن‏ها گريبان‏گير كشور ما هم بوده، و شايد در آينده هم تا زمانهايى باشد.

يك طرز فكر، طرز فكر درست است، و آن اينكه ممكن است ما علم و فن و صنعت را از بيگانه‏اى كه آن را دارد و ما نداريم، بگيريم؛ اما اداره‏ى آن كار را خودمان به دست خواهيم گرفت؛ خودمان صنعت را انتخاب خواهيم كرد؛ آنچه را كه براى كشور لازم است، خودمان به وجود خواهيم آورد. انسان بايد علم را از هركس كه دارد، ياد بگيرد؛ اما نه اينكه ياد بگيرد تا مزدور او باشد. غربى‏ها براى ملت ايران و ملتهاى مسلمان ديگر، اين را مى‏خواستند.

ما بايد علم را ياد بگيريم، براى اينكه خودمان كشور را بسازيم. در ميان ملت ما، استعداد و روح خلاقيت زياد است. اين همان ملتى است كه تا چند قرن پيش، مشعلدار علم در دنيا بوده است. ما از لحاظ استعداد و توان علمى بالقوه، چيزى كم نداريم؛ چرا بايد از كاروان علم و صنعت عقب بمانيم، تا آنجايى كه كوچك‏ترين چيزها را هم آن‏ها براى ما درست كنند؟!

در دوران ستم‏شاهى اجازه نمى‏دادند كه مهندس ايرانى، آن هواپيمايى را كه پولش را داده‏اند و از بيگانه‏ها خريده‏اند، تعمير بكند و يا به آن نزديك بشود، تا مبادا از اسرار آن آگاه گردد! اين، بزرگترين ظلم به يك ملت است.

امروز وضع خيلى عوض شده است. ملت ايران به بركت انقلاب، از لحاظ علم و صنعت و اتكاى به استعداد و اداره‏ى زندگى صنعتى به دست خود، با قبل از انقلاب قابل مقايسه نيست. جوانان زيادى، چه در زمينه‏ى صنعت، چه در زمينه‏ى پزشكى، چه در زمينه‏ى علوم گوناگون، چه مرد و چه زن، به مراتب بالايى نايل شده‏اند و كارهاى برجسته‏اى كرده‏اند. ملت ايران بعضى از آن‏ها را مى‏داند، بعضى را هم در آينده وقتى‏كه كارها تمام بشود، خواهد دانست و اطلاع آن در اختيارش قرار داده خواهد شد.

ملت پيشرفت كردند؛ اما بايد همين روش اتكاى به نفس ادامه پيدا كند. مبادا بخشهاى گوناگون وسوسه بشوند كه كارها را دربسته و سربسته به خارجيها واگذار كنند. يك ملت بايد بداند كه تنها خود اوست كه مى‏تواند نيازهاى خودش را بفهمد و آن را برطرف كند. ما نمى‏گوييم از علم و اندوخته‏ هاى صنعتى و علمى ديگران استفاده نشود؛ خير، بايد استفاده بشود؛ اما خود ما هم بايد همت كنيم.

علم، متعلق به يك شخص و يك ملت نيست؛ علم، متعلق به بشريت است و بين ملتها دست به دست مى‏گردد. يك روز بود كه اروپاى متمدن امروز، در نهايت جهل و بى‏خبرى بود؛ مسلمين دانشمندان بزرگ آن روز بودند و علم را به اروپاييها ياد دادند. اين حرفى است كه خود آن‏ها گفتند و مى‏گويند؛ نوشتند و مى‏نويسند؛ چيز مجهولى نيست كه ما آن را ادعا بكنيم. يك روز علم در آسيا بود، يك روز هم در اروپاست، يك روز هم در يك نقطه‏ى ديگر است. علم، متعلق به همه‏ى بشريت است. علم چيزى نيست كه ملتى بگويد مال من است و مال بشريت نيست؛ نه، علم متعلق به بشريت است. ما هرجا علم را پيدا كرديم، آن را به دست مى‏ آوريم.

پيامبر ما در چهارده قرن پيش فرمود: «اطلبوا العلم و لو بالصّين»[3]؛ اگر علم در نقطه‏ى دوردستى هم باشد، برويد آن را ياد بگيريد. بايد از علماى آن‏ها هم استفاده كنيد و آن‏ها را در علم و صنعت، مورد استفاده قرار بدهيد. بنابراين، بايد از علم و اندوخته ‏هاى صنعتى ديگران استفاده كرد؛ اما خود ما هم بايد براى ياد گرفتن و براى ساختن، همت كنيم.

اين جوانان ما كه امروز در مراكز فنى و صنعتى و علمى حضور دارند، بايد بدانند كه ايران را آن‏ها بايد بسازند. در يك ديد وسيع‏تر، دنياى اسلام را مورد نظر قرار بدهيد. چرا دنياى اسلام [4]

اين جوانان ما كه امروز در مراكز فنى و صنعتى و علمى حضور دارند، بايد بدانند كه ايران را آن‏ها بايد بسازند. در يك ديد وسيع‏تر، دنياى اسلام را مورد نظر قرار بدهيد. چرا دنياى اسلام بايد اين‏قدر ضعيف و محتاج باشد؟ چرا بايد همه‏چيزش، گدايى‏شده‏ى از در خانه‏ى دشمنانش باشد؟ امروز بعضى از كشورهاى پول‏دار اسلامى پول مى‏دهند و ميوه و سبزىِ خوردنشان را هم با هواپيما از كشورهاى اروپايى مى ‏آورند! ماشين‏آلات كه به جاى خود، بندرسازى كه به جاى خود، اكتشافات كه به جاى خود؛ چرا بايد اين‏طور باشد؟! مگر ملت اسلام چه چيزى كم دارد؟

امروز بيش از يك ميليارد نفوس مسلمان در دنيا هست؛ آن هم در اين كشورهاى حساسى كه ما مسلمانان داريم. امروز بخش عظيمى از دنيا، زير پاى فرزندان اسلام است؛ با اين همه منابع غنى، و با اين موقعيت جغرافيايى. آيا بازهم بايستى امريكا و انگليس و اين‏گونه دولتها بر اين كشورها حكومت كنند؟! مسلمانان بايد بيدار بشوند؛ بين خودشان مثل يك خانواده، از علم و صنعت و منابع و پول يكديگر استفاده كنند و در مقابل دشمن جهانى، يك جبهه‏ ى قوى تشكيل بدهند.

اين چه وضعى است كه امروز مسلمانان دارند؟! بخصوص امروز كه امريكا تصور مى‏كند دنيا متعلق به اوست. البته اين تصور ابلهانه ‏اى است؛ اما دولتمردان امريكا اين تصور را دارند. چون رقيب آن‏ها كه اتحاد جماهير شوروى سابق باشد اين‏گونه تكه‏ تكه شده و به ضعف و ذلت كشيده شده است، آن‏ها خيال مى‏كنند كه ديگر دنيا مال آن‏هاست! گويا دنيا متعلق به دو نفر رقيب بود، و حالا كه آن رقيب به زمين نشسته‏

است، سهم او هم مال اين است، و اصلًا دنيا مال اين است! چنين منطق غلطى را چه كسى به اين دولتمردان كم ‏عمقِ بى ‏اطلاع از غريزه و طبيعت بشرى، تلقين كرده است؟! انسانها آزادند. انسانها و ملتها مستقلند. مسائل دنيا به شما چه ربطى دارد؟! خيال مى‏كنند همه جاى دنيا مال آن‏هاست!

در همه ‏ى قضايا هم دخالت مى‏كنند! هر گوشه‏ى دنيا كه يك حادثه، يك بگومگو و يك چيز پول‏ساز هست، آن‏ها فوراً خودشان را به آنجا مى‏رسانند؛ مثل اين گردن‏كلفتها و چاقوكش‏هاى محله‏ هاى سابق، كه وقت باجگيرى و وقت دعواى زن و شوهر حاضر بودند! به شما چه؟! مثل كلانتر دنيا، براى خودشان مقام قايلند! شما كى هستيد؟ اينكه شما احساس قدرت مى‏كنيد، به خاطر آن است كه بعضى از ملتها و دولتها حاضر نشده‏اند [5]

پی نوشتها
[1] (25/ 04/ 1370) بيانات در ديدار با مسئولان، نويسندگان و هنرمندان«دفتر هنر و ادبيات مقاومت» حوزه‏ى هنرى سازمان تبليغات اسلامى
[2] ( 2). كاركنان ايران خودرو
[3] ( 3). وسائل ‏الشيعه، ج 27، ص 27
[4] (13/ 09/ 1370) سخنرانى در ديدار با جمعى از خانواده ‏هاى شهدا و اقشار مختلف مردم
[5] (13/ 09/ 1370) سخنرانى در ديدار با جمعى از خانواده‏هاى شهدا و اقشار مختلف مردم

… ادامه دارد.

بسم الله الرحمن الرحیم

در ادامه مباحث قبلی قصد داریم به بررسی تکنولوژی از دیذگاه امام و رهبری بپردازیم اما قبل از آن به مفهوم شناسی تکنولوژی اشاره می کنیم: ( برگرفته از فصلنامه مدیریت پروژه ش 6 پاییز و تابستان نویسنده: مجتبی عزیزی)

مفهوم شناسی تکنولوژی

تکنولوژی عبارتست از تمام دانش، فرآیندها، ابزارها، و سیستم هایی که در جهت خلق و ساخت کالاها و ارائه خدمات بکار گرفته می شود و از چهار عنصر فن افزار، انسان افزار، اطلاعات افزار و سازمان افزار تشکیل شده است.

در حال حاضر تکنولوژی، محورتوسعه اقتصادی کشورها محسوب می گردد و 3 روش برای دستیابی به آن وجود دارد: 1- خلق تکنولوژی جدید از طریق تحقیق و توسعه 2- توسعه تکنولوژی های موجود 3- خرید و انتقال تکنولوژی.

در کشورهایی که سطح تولید درونزای تکنولوژی پایین است، پیمودن راه انتقال تکنولوژی با هدف پرکردن شکاف تکنولوژی گریز ناپذیر است. در یک تعریف جامع، انتقال تکنولوژی فرآیند یا زنجیر های منظم از فعالیتهای هدفمند است که از طریق آن مجموعه عناصر تکنولوژی در مکانی به جز مکان اولیه ایجاد تکنولوژی به کار گرفته شود.

 انتقال تکنولوژی به عنوان یک داد و ستد در صورتی به طور کامل تحقق می یابد که همه این عناصر انتقال یابند و به طور بهینه مورد استفاده قرار گیرند.

در کشور ما مشکلات و تنگناهای زیادی بر سر راه انتقال تکنولوژی وجود دارد که در نگاهی جامع و با توجه به بررسی های اولیه می توان اکثر آنها را ناشی از فقدان یک ارگان مسئول هدایت جریان انتقال و توسعه تکنولوژی و عدم توجه به تکنولوژی به عنوان یک عامل استراتژیک در فرآیند توسعه دانست. این

نارسایی باعث شده که اکثر صنایع بزرگ کشورمان در زمینه انتقال موفق، خلق و توسعه تکنولوژیهای جدید توفیق چندانی نداشته باشند، به طوریکه صنعت نفت کشور یکصد سال سابقه و با توجه به ذخایر عظیم نفت و گازی که در اختیار دارد، همچنان در موارد بسیاری خریدار و وار دکننده تکنولوژی از دیگر کشورهاست. نشان بارز این ادعا خرید مکرر لیسانس واحدهای مشابه در سالهای اخیر است. این موضوع زمانی بیشتر نمود می یابد که بدانیم درآمد حاصل از فروش تکنولوژی، در کشورهایی مانند سوئد و نروژ که کمتر از دو دهه در این صنعت سابقه دارند بیش از درآمد حاصل از فروش نفت در کشور ماست.

نتیجه ای که از مطالب فوق می توان گرفت این است که انتقال تکنولوژی فرآیندی پیچیده و دشوار است و نگاه به انتقال تکنولوژی باید به عنوان فرآیندی باشد که از طریق آن تکنولوژی وارداتی به گونه ای کسب شود که نه تنها برای تولید محصول بکار گرفته شود بلکه زمین های برای خلق تکنولوژی جدید باشد.

 …ادامه دارد.

در ادامه بحث های قبل با تبرک به فرمایشات رهبر عزیزمان نوشتن را شروع می کنم:

«می خواهند نسل جوان ما به یک نسل بی خاصیت تبدیل شود.1380/12/2»

«امروز دستگاههای تبلیغاتی فوق مدرن غربی - به خصوص آمریکایی و صیونیستی- دارند برای ذهن ها و فعالیت ها و احساسات و اراده شما طرح عملیلتی تهیه می کنند؛ خیال نکنید آنها غافل نشسته اند و این سی میلیون جوان را نمی بینند، آنها برای اخلاق، فکر و عقیده و ایمان جوان ما دارند برنامه ریزی می کنند».

امروز رسانه های غربی با برنامه های میلیاردی، در تبلیغات رسانه ای خود می کوشند تا به جوانان ایرانی تفهیم کنند که یک ظرف خالی هستید و مظروف ندارید. آنها می خواهند جوانان ایرانی را تحقیر کنند. برنامه امروز دشمن تحقیر شخصیت جوانان است».

«نیاز عمده جوان هویت است؛ باید هویت و هدف خودش را بشناسد؛ باید بداند کیست و برای چه می خواهد کار و تلاش کند؛ خیلی باید بیدار باشید».

عزیزان با تأملی در فرمایشات مقام رهبری و تاریخ ایراد سخنرانی به خوبی می توان به آینده نگری آن بزرگوار و دلسوزی ایشان و راهنمایی های مدبرانه ایشان پی برد و اگر آن روز به فکر چاره بودیم و پیشگیری می کردند اکنون نیازی نبود هزینه های سنگین تهاجمات دشمن را بپردازیم….

ادامه دارد