?حکایت آموزنده ?
گویند عابدى هفتاد سال خدا را عبادت کرد. شبى در عبادتگاه خود مشغول راز و نیاز بود. زنى آمده درخواست کرد او را اجازه دهد شب را در آنجا بسر برد تا از سرما محفوظ بماند.
عابد امتناع ورزید. زن اصرار نمود باز نپذیرفت ، ماءیوس شده برگشت . در این هنگام چشم عابد به اندام موزون و جمال دلفریب او افتاد هر چه خواست خود را نگه دارد ممکن نشد از معبد بیرون آمده او را برگردانید داستان گرفتار شدن خود را شرح داد.
و هفت شبانه روز با او به خوش گذرانی بسر برد. شبى به یاد عبادتها و مناجاتهاى چندین ساله افتاد بسیار افسرده گردید به اندازه اى اشک ریخت که از حال رفته بیهوش شد. زن وقتى ناراحتى عابد را مشاهده کرد همین که به هوش آمد گفت تو به غیر از من با كس ديگري معصیت نکرده اى اگر به درگاه خدا از در توبه درآئى شاید قبول کند. مرا نیز یادآورى کن . عابد از عبادتگاه بیرون شد سر به بیابان گذاشت .
شب فرا رسید پناه به خرابه اى برد، در آن خرابه دو نفر کور زندگى مى کردند که هر شب راهبى براى آنها دو گرده نان به وسیله غلامش مى فرستاد. غلام راهب آمد، به هر کدام یک گرده نان داد. یکى از نانها را عابد معصیت کار گرفت . کورى که به او نان نرسیده بود در گریه شد. گفت امشب باید گرسنه به سر برم . غلام گفت دو گرده نان را بین شما تقسیم کردم .عابد با خود اندیشید که من سزاوارترم با گرسنگى بسر برم این مرد مطیع و فرمانبردار است ولى من معصیت کار و نافرمانم .
سزایم این است که گرسنه باشم ، نان را به صاحبش رد کرد. آن شب را بدون غذا بسر برده ، رنج و ناراحتى فراوانى و شدت گرسنگى توان را از او ربود، به اندازه اى ضعف پیدا کرد که مشرف به مرگ گردید. خداوند به عزرائیل امر کرد روح او را قبض نماید وقتى از دنیا رفت فرشته هاى عذاب و ملائکه رحمت درباره اش اختلاف کردند.
فرشتگان رحمت مدعى بودند که مردى عاصى بوده ولى توبه کرده است . ملائکه عذاب مى گفتند معصیت نموده با مامور او هستیم . خداوند خطاب کرد عبادت هفتاد ساله او را با معصیت هفت روزه اش بسنجید.
وقتى سنجیدند معصیت افزون شد. آنگاه امر کرد معصیت هفت روزه را با گرده نانى که دیگرى را بر خود مقدم داشت مقابله کنید سنجیدند به واسطه ایثار و انفاق گرده نان زیادتر گردید و ثواب آن افزون گشت . و ملائکه رحمت امور او را عهده دار شدند.