مدیریت در اسلام
? «برخورد شایسته با مردم!» ?
?حضرت علیه علیه السلام، آنگاه که محمد بن ابی بکر را برای ولایت مصر می فرستاد، وی را در مورد رعایت حال مردم آن جا چنین دستور فرمود:
«فَاخْفِضْ لَهُمْ جَنَاحَکَ وَ أَلِنْ لَهُمْ جَانِبَکَ وَ اُبْسُطْ لَهُمْ وَجْهَکَ وَ آسِ بَیْنَهُمْ فِی اَللَّحْظَهِ وَ اَلنَّظْرَهِ حَتَّى لاَ یَطْمَعَ اَلْعُظَمَاءُ فِی حَیْفِکَ لَهُمْ وَ لاَ یَیْأَسَ اَلضُّعَفَاءُ مِنْ عَدْلِکَ عَلَیْهِمْ فَإِنَّ اَللَّهَ تَعَالَى یُسَائِلُکُمْ مَعْشَرَ عِبَادِهِ عَنِ اَلصَّغِیرَهِ مِنْ أَعْمَالِکُمْ وَ اَلْکَبِیرَهِ وَ اَلظَّاهِرَهِ وَ اَلْمَسْتُورَهِ فَإِنْ یُعَذِّبْ فَأَنْتُمْ أَظْلَمُ وَ إِنْ یَعْفُ فَهُوَ أَکْرَمُ … » (نهج البلاغه، نامه 27)
شانه هایت را برای آنها بخوابان -با غرور و تکبر نزد آن ها منشین- با آنها با ملایمت رفتار کن، در مقابل آنها با چهره ی باز برخورد کن. در نگاه خود با آن ها بینشان تفاوت نگذار و نگاه هایت را بین فقیر و غنی یک نواخت بدار، تا بزرگان و قدرت مندان از ظلم و ستم تو، بر بینوایان به نفع خود طمع نکنند. -به نام تو به بهانه ی تو، بر آسیب پذیرها سخت نگیرند و مردم هم از نحوه برخورد جبارانه تو، تو را ظالم تصور نکنند- و درماندگان هم از عدل و درستکاری تو ناامید نگردند، زیرا -ای گروه بندگان- خداوند از اعمال ریز و درشت شما، و از اعمال آشکار و پنهان شما پرسش خواهد کرد، پس اگر عذاب کند از زیادی ظلم و ستم شماست و اگر ببخشید او بسیار کریم و بزرگوار است.