پاسخ به یک پرسش
? پرسش
چرا به رغم تأکید بر نماز جماعت و ثواب آن، در نماز فرادی احساس بهتر و آرامش بیشتری دارم؟
? پاسخ
احساس بهتر و یا آرامش بیشتر، به هیچ وجه از شرایط تأثیر عمل و ثواب آن نیست. چه بسا عابدی، در اجرای احکامی چون: روزه، جهاد، امر به معروف و نهی از منکر، خمس یا …، احساس بهتر یا آرامش بیشتری نداشته باشد، اما چون امر خداوند متعال است به جای می آورد و همه ی ثواب نیز به همین عمل مبتنی بر نیت خالص بر می گردد.
بدیهی است امثال ما هنوز به آن مرحله نرسیده اند که انجام اوامر و تکالیف الهی [هر چه که باشد] به آنها لذت و آرامش دهد. لذا این احساسات یا آرامش ها همه متعلق به نفس است. اگر چه در نماز باشد. و بسیاری از آنها بر حسب عادت جسم و تعلقات روحی است. لذا اگر کسی به شرکت در نماز جماعت در مسجد تداوم نماید، به زودی احساس بهتر و آرامش بیشتری را درک می نماید.
دقت شود که در اسلام روح برخی از عبادات فردی و برخی دیگر اجتماعی است که البته بعض آنها را به صورت فردی هم می توان انجام داد، اما روحش اجتماعی است. مثلاً روزه یک عبادت فردی و حج یک عبادت جمعی قلمداد می گردد و روح نماز نیز جمعی است. چنان چه اگر به صورت تنهایی در گوشه ی یک جنگل یا در میان عده ای از کفار نیز اقامه ی نماز کنیم، می گوییم: «ایاک تعبد و ایاک نستعین»، یعنی «ما تو را عبادت می کنیم و از تو استعانت می جوییم» و ادامه می دهیم که «ما» را به راه راست هدایت فرما و … . یعنی نمازگذار در تنهایی نیز خود را از اعضای جامعه ی توحیدی و مسلمان دانسته و برای همه دعا می کند. اما نماز شب، اگر چه نماز است، اما یک عبادت کاملاً فردی است.
پس بهتر آن است که نفس را در اختیار بگیریم و با انجام احکام آن‌طور که او فرموده تربیت اش نماییم.
•┈┈┈┈┈••✾••┈┈┈┈┈•
