ساقی کوثر

?پرسش
هم می‌گوئیم خدا رحمان و رحیم است و هم می‌گوییم عده‌ای برای همیشه به جهنم می‌روند؟ این تناقض نیست؟ باز اگر پس از مدتی به بهشت می‌رفتند جای توجیه داشت.

? پاسخ
معنای «رحمت» بسیار وسیع است و الزاماً به آن چه ما به عنوان مهربانی و … تعبیر می‌نماییم محدود نمی‌باشد. بخشندگی واژگان دیگری نیز چون: غفار، ستار، تواب و … نیز دارد و البته خدا می بخشد، منتهی بخشش نیز شروطی دارد که سرآمد آن، خواست مجرم است. اگر کسی بخشش نخواهد و عناد و لجاج کند، دلیلی نیست که بخشیده شود و به آن چه خودش خواسته نرسد.

اصل وجود عین رحمت است، وجود بهشت و جهنم نیز عین رحمت است. بخشش و مجازات نیز عین رحمت است. و خدای رحمان نیز هیچ کس را برای جهنم نیافریده است، بلکه انسان‌ها خود را به جهنم می‌اندازند و البته می‌توانند نیاندازند. این که کسی عناد کند من خود را به جهنم می اندازم، پس تو اگر رحمت داری، مرا از بهشت سردرآور که معنای رحمت نیست.

جهنم فقط یک عذاب نیست، بلکه جایگاه یک مرتبه وجودی است. سیر وجود از اسفلی السافلین تا اعلی علیین است، برخی رشد می‌کنند و برخی به قهقرا می‌روند و همه با اختیار خود.

او رحمت را تمام کرده، نعمات و از جمله عقل، اختیار و قدرت انتخاب را داده و بدین وسیله بشر را کامل‌تر و خلیفه آفریده و هدایت نیز کرده است. باب توبه را نیز باز گذاشته است. حال اگر کسی نخواست، به آن چه خود میل کرده و برگزیده می‌رسد.

البته بسیاری نیز پس از ذوب و محو آلودگی‌ها از جهنم خارج شده و به بهشت می‌روند و بسیاری دیگر آتش عین وجودشان شده است.

و البته باز معنای رحمت این نیست که دیگر فرقی بین حق و باطل، خوب و بد، صعود و هبوط، بندگی و کفر، ظلم و عدل و … نباشد و در نهایت، دیر یا زود همه به یک جا رسیده و به یک نتیجه دست یابند. رحمت الهی هیچ گاه ناقض عدل و حکمت الهی نمی‌باشد.