#پست_ویژه_مادران
-? رهبرانقلاب:
? شغل اوّل #زن، #تربیت_فرزند است.
? نمیگوئیم شغل دیگر نداشته باشد، اسلام مانع نیست، اما اوّلین و اساسیترین و پراهمیتترین شغل زن، #مادری است.
حکم ترشحات آب کر در دستشویی چیست؟
? #روزشمار_انقلاب | ۱۱ بهمن ۵۷
?تصویر روزنامه کیهان
♨️ امام صبح فردا در تهران است
➖ امام خمینی: من یک طلبه ام، تشریفات را کم کنید
#شرح_حکمت ۱۲۷
?قسمت اول
❣️امیر المومنین _علیه السلام _می فرماید :
✨منْ قَصَّرَ فِی الْعَمَلِ ابْتُلِیَ بِالْهَمِّ
?«کسى که در عمل کوتاهى کند، به اندوه گرفتار مى شود»;
✍️ممکن است این اندوه و غم در آستانه انتقال از این دنیا باشد که چشم برزخى پیدا مى کنند و سرنوشت رقت بار خود را مى بینند و فریادشان بلند مى شود و مى گویند:
?ربِّ ارْجِعُونِ * لَعَلِّى أَعْمَلُ صَالِحاً فِیمَا تَرَکْتُ
? پروردگارا! مرا باز گردانید، شاید در برابر آنچه ترک کردم (و کوتاهى نمودم) عمل صالحى انجام دهم».
?نیز ممکن است اشاره به غم و اندوه در سراى آخرت باشد، همان گونه که قرآن از زبان آنها نقل مى کند که مى گویند:
?یا حَسْرَتَا عَلَى مَا فَرَّطْتُ فِى جَنْبِ اللهِ
? اى افسوس بر من از کوتاهى هایى که در اطاعت فرمان خدا کردم».
✔️نیز شاید این غم و اندوه در خود دنیا باشد، زیرا گاه انسان بیدار مى شود و از کوتاهى هایى که کرده افسوس مى خورد و غم و اندوهى جان کاه او را فرا مى گیرد چرا که مى بیند دیگران با اعمال صالح سراى جاویدان خود را آباد کرده اند و او با کوتاهى هایش سراى جاوید خود را ویران نموده است. البته جمع میان این سه تفسیر نیز مانعی ندارد.
? #حکایت_آموزنده ?
?«صمیمیت امام حسن عسکری(ع) با دوستان»
ابوهاشم جعفری، یکی از شاگردان و دوستان امام حسن عسکری(ع) بود، او چند روز، با امام حسن(ع) روزه مستحبی گرفت، و هنگام افطار، همراه امام (ع) با هم افطار می کردند.
روزی بر اثر گرسنگی، ضعف شدید بر ابوهاشم وارد شد، او آن روز طاقت نیاورد و به اطاق دیگر رفت، و مخفیانه مقداری نان در آنجا یافت و آن را خورد و روزه اش را شکست، سپس بی آنکه جریان را به امام(ع) بگوید، به حضور امام(ع) آمد و نشست.
امام (ع) به غلام خود فرمود: غذایی برای ابوهاشم فراهم کن، زیرا او روزه اش را شکسته است.! ابوهاشم لبخندی زد. امام(ع) به او فرمود: «ای ابوهاشم! چرا می خندی؟ اگر می خواهی نیرو پیدا کنی، گوشت بخور! در نان قوّت نیست!
به این ترتیب امام حسن عسکری با کمال خوشروئی و صمیمیت، با دوستان برخورد می کرد و چون پدر و فرزند با آن ها رفتار می نمود و مزاح می کرد. با اینکه دارای مقام بسیار ارجمند امامت بود.
?#منبع : مناقب آل ابی طالب / ج4/ ص439