شبهه
در سایت ضد دین آمده: چون در قرآن واژه‌ی «قتال» 170 بار تکرار شده، معلوم میشود که اسلام دین زور، تهدید، قتل و شکنجه است! پاسخ چیست؟
خوب، الحمدلله از بغض به اسلام، واژه شناس قرآنی نیز شده‌اند.
«قتال» به معنای جنگ است و معانی زور، قتل (به تعبیر آنها) و شکنجه در آن مستتر نمی‌باشد. و دین الهی و کامل نیز دینی است که اولاً در همه شئون زندگی انسان، از چگونگی جهان‌بینی و نگرشش به حیات (دنیا و آخرت) گرفته تا چه باید کردها و چه نباید کردهایش (شریعت) در هر موضوعی تبیین، تعلیم و رهنمود داشته باشد. خواه در مورد چگونگی خوردن، پوشیدن، جماع کردن باشد، یا اقتصاد، جنگ، صلح و … و ثانیاً به کوری، جهالت، خواری و ذلت دعوت ننماید.
اما سؤال اینجاست که اگر در قرآن واژه‌ی «قتال» کمتر از 170 بار تکرار می‌شد و یا اصلاً بیان نمی‌شد، دیگر در گذشته، حال و آینده، هیچ جنگی علیه بشر و بشریت صورت نمی‌گرفت؟ همه مردم اهل صلح و صفا و همزیستی مسالمت آمیز بودند تا این که قرآن نازل شد و واژه قتال را 170 بار تکرار کرد؟
*- آیا اگر واژه «قتال» در قرآن کریم نبود (که آن وقت دین ناقصی بود)، دیگر در صدر اسلام هند جگرخواری، جگر حمزه‌ی سید الشهداء را نمی‌جوید و امروز هیلاری کلینتون چراغ سبز قتل عام وحشتناک مسلمانان میانمار را صادر نمی‌کرد؟
*- آیا کفار آن روز طی ده سال شصت جنگ بر پیامبر اکرم (ص) تحمیل نمی‌کردند و امروز شصت کشور در جبهه بعث عراق جنگی هشت ساله را بر ایران اسلامی تحمیل نمی‌کردند؟
*- آیا اگر این واژه نبود، منافقین صدر اسلام حضرت علی علیه‌السلام، که مظهر علم، عدل و رأفت بود را در مسجد ترور نمی‌کردند و منافقین امروز، آیات عظام را در محراب نماز به شهادت نمی‌رساندند؟
*- آیا مسموم کردن جگر امام حسن مجتبی علیه‌السلام و 9 امام دیگر در صدر اسلام و بمباران‌های شیمایی امروز، به خاطر تکرار واژه قتال در قرآن مجید است؟
*- آیا اگر در قرآن کریم واژه قتال کمتر استعمال می‌شد، در صدر اسلام کربلایی پیش نمی‌آمد و 72 انسان آزاد، مؤمن، فاضل، روشنگر، ایثارگر برای بیداری مردم و ظلم ستیز، به رهبری سیدالشهداء امام حسین علیه‌السلام، با آن وضع فجیع و اسف‌بار، تکه تکه و کشته نمی‌شدند، و امروز (به تعبیر امام خمینی ره)، 72 نفر و در رأسش سید مظلوم شهید آیت الله بهشتی تکه تکه و کشته نمی‌شدند؟ یا آن روز خاندان عصمت به اسارت و مهاجرت وادار نمی‌شدند و یا امروز فلسطینی‌ها از سرزمین شان اخراج نمی‌شدند؟ و یا در عراق، بحرین، سوریه، فلسطین، لبنان، غزه، افغانستان، ایران، میانمار و …، مسلمین قتل عام و رانده نمی‌شدند؟!
آیا در انجیل، تورات، مذاهب بودایی، لائیسم، لیبرالیسم و …، واژه «قتال» آمده و تکرار شده که این همه ظلم و جنایت می‌کنند و هر گونه قتل، نسل کشی، تهدید، شکنجه، ترور، آدم ربایی، بچه کشی و … را قانونی کرده و بر خود جایز می‌شمارند؟
حال در مقابل این همه ظلم، جنگ، خونریزی، جنایت، شکنجه، تجاوز و چپاول چه باید کرد؟ تکلیف یک مسلمان چیست؟ دست روی دست بگذارد و نگاه کند؟ تسلیم شود و تن به ذلت و بردگی طواغیت زمان دهد؟ اگر مالش را مورد تعرض قرار دادند، جانش را دو دستی پیش‌کش نماید و اگر جانش را هدف گرفتند، نوامیس مادی و معنویش را تقدیم کند؟! از دین کاملی چون اسلام و کتاب جامعی چون قرآن کریم که کلام وحی است، چه انتظاری می‌رود؟!
آری، خداوند متعال در کلام وحی (قرآن کریم)، دستور به حریت، رشد و کمال انسانی را می‌دهد که مستلزم، پرهیز از بندگی غیر – تکفیر طواغیت – ظلم ستیزی – مقابله و استقامت است. لذا می‌فرماید:
«أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَإِنَّ اللَّهَ عَلَى نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ * الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِن دِيَارِهِمْ بِغَيْرِ حَقٍّ إِلَّا أَن يَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُم بِبَعْضٍ لَّهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِيَعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ اللَّهِ كَثِيرًا وَلَيَنصُرَنَّ اللَّهُ مَن يَنصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ» (الحج، 39 و 40)
ترجمه: به كسانى كه جنگ بر آنان تحميل شده رخصت [اذن جنگ] داده شده است چرا كه مورد ظلم قرار گرفتهاند و البته خدا بر پيروزى آنان سخت تواناست * همان كسانى كه به ناحق از خانههايشان بيرون رانده شدند. [آنها گناهى نداشتند] جز اين كه مىگفتند پروردگار ما خداست؟ و اگر خدا (ظلم) بعضى از مردم را با بعض ديگر دفع نمىكرد صومعهها و كليساها و كنيسهها و مساجدى كه نام خدا در آنها بسيار برده مىشود سخت ويران مىشد و قطعا خدا به كسى كه [دين] او را يارى مىكند يارى مىدهد چرا كه خدا سخت نيرومند شكستناپذير است.
و دشمنان از همین نگرانند و می‌ترسند که چرا اسلام درس بصیرت، بیداری، دشمن‌شناسی، حریت، مقابله، مقاومت و قیام به قسط می‌دهد؟
